HISTORIA SZKOŁY PODSTAWOWEJ W KAŹMIERZU

Szkoła w Kaźmierzu istnieje już od 1629r. W książce "Dzieje kościoła w Kaźmierzu" ks. W. Swobody z 1937r. czytamy: "O początkach szkoły parafialnej Kaźmierza podaje również dokument z dnia 19 stycznia 1629r., w którym Jan Niegolewski, dziedzic dóbr Kaźmierza i wsi Brodziszewo wyznacza pewną kwotę pieniężną na utrzymanie rektora tejże szkoły. Szkoła ta spaliła się doszczętnie w roku 1726." Dalej czytamy: "W roku 1865 w parafii Kaźmierskiej były już dwie szkoły. Jedna w Kaźmierzu, druga w Sokolnikach Wielkich. Należy zaznaczyć, że wizytatorami tych szkół byli miejscowi księża proboszczowie."

Tak zwana stara szkoła przy ulicy Poznańskiej (obecnie ul. Szkolna) została wybudowana pod koniec XIX wieku w latach 1889 - 1894 jako szkoła niemiecka.

Pierwsze zajęcia lekcyjne odbyły się w roku szkolnym 1894/1895.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości dnia 11 listopada 1918 r. już w grudniu rozbrzmiewały dziecięce głosy w języku polskim.

Przed II wojną światową na terenie parafii Kaźmierskiej istniało 5 szkół powszechnych: dwuklasowa szkoła w Sokolnikach Wielkich, jednoklasowe szkoły w Sokolnikach Małych, Radzynach i Przyborowie oraz siedmioklasowa szkoła powszechna w Kaźmierzu. Nauczycielami szkoły w Kaźmierzu byli wówczas: Franciszek Chyba ( kierownik szkoły), Stefania Słuszkiewicz, Maria Cwill, Janina Tobis, Stanisław Tobis, Felicja Budzianka, Tadeusz Majewski, Eugeniusz Smoluchowski. Przed wojną do szkoły uczęszczało ok. 400 uczniów.

Czasy drugiej wojny światowej znów zamknęły podwoje szkolne dla dzieci polskich.

Początek powojennej szkoły.

Jeszcze przed zakończeniem II wojny światowej 21 stycznia 1945r. po ucieczce okupanta z ziemi kaźmierskiej została utworzona Obywatelska Straż Porządkowa. Czuwała ona nie tylko nad utrzymaniem porządku i ładu, ale miała za zadanie ochronę porzuconego mienia, teraz już społecznego.
W dniach 10 - 13 lutego przeprowadzono z pomocą nauczycielek p.Marii Cwillowej i p.Janiny Tobisowej spis dzieci w wieku szkolnym. W dniu 21 lutego, po pięcioletniej przerwie, nastąpiło otwarcie szkoły. Zaczęły się uczyć dzieci 7-letnie i te, które miały już lat 14, prawie wszystkie od początku, tj. z elementarza. Z grupki dzieci, które miały szczęście korzystać z tajnego nauczania w czasie okupacji, utworzono klasę V. Dzieci 8 - 14 letnie, ucząc się z elementarza, nazywały się klasami II, III, IV. (W rzeczywistości byli to wszyscy pierwszoklasiści).
Pierwszymi nauczycielami byli:
-Stanisław Tobis - kierownik szkoły,
-Janina Tobisowa,
-Maria Cwillowa,
-Stanisława Krugerowa,
-Maria Musiałowa,
-Roman Ksycki.

28 października 1965r. rozpoczęły się prace budowlane nowego budynku szkolnego, (którego plany powstały już w latach 1938/1939) W związku z uroczystymi obchodami Tysiąclecia Państwa Polskiego ówczesny rząd podjął zobowiązanie - 1000 szkół na Tysiąclecie

W 1966r. Szkoła Podstawowa w Kaźmierzu posiadała 3 budynki:

1. główny gmach - przy ul. Poznańskiej ( 5 izb lekcyjnych),
2. budynek przy Rynku nr 8 (2 sale),
3. budynek przy ul. Dworcowej 5 (1 sala)
4. dodatkowo jeszcze jedna izba lekcyjna mieściła się w Domu Ludowym.

W roku szkolnym 1966/ 1967 szkoła liczyła 468 uczniów.

11 listopada 1966r. otrzymała nazwę: "Szkoła Podstawowa Pomnik Tysiąclecia Państwa Polskiego im. Marii Dąbrowskiej w Kaźmierzu".

Od tego czasu patronem naszej szkoły jest M. Dąbrowska.

W dniu 25 lutego 1967r. odbyło się uroczyste otwarcie nowej szkoły w Kaźmierzu.

Do tego wydarzenia przygotowała się cała młodzież szkolna, grono nauczycielskie, komitet rodzicielski i opiekuńczy. Nowy budynek tonął w biało czerwonych flagach, salę gimnastyczną, gdzie uroczystość oficjalna miała się odbyć, odświętnie udekorowano, na froncie zawisł portret patrona szkoły - Marii Dąbrowskiej.
Przy dźwiękach orkiestry sztandar przed budynkiem wciągnięto na maszt. Przewodniczący Gromadzkiej Rady Narodowej ob. Józef Siełacz zabrał głos. Następnie przemawiał pierwszy sekretarz Komitetu Powiatowego PZPR, ob. Bolesław Stachowiak. On też dokonał uroczystego przecięcia wstęgi. Nowa szkoła stała otworem przed zebranymi. Po zwiedzeniu wnętrz obiektu, dostojni goście, rodzice oraz uczniowie zgromadzili się w sali gimnastycznej. Przemówienie wygłosił kierownik szkoły, składając podziękowanie władzom za tak piękny dar. Podał również do wiadomości pismo kuratora o nadaniu imienia szkole, przedstawił biografię i twórczość patrona szkoły - Marii Dąbrowskiej. W części artystycznej zebrani wysłuchali deklaracji, pieśni w wykonaniu tutejszej dziatwy oraz występów zespołów muzycznych przy Okręgowej Uczelni Spółdzielczej. Po uroczystości dla gości i komitetu organizacyjnego zorganizowano spotkanie przy kawie. Od tego czasu, właśnie w lutym, obchodzone jest Święto Szkoły.

W roku szkolnym 1967/68 nowy budynek szkolny wartości 3,2 mln zł wyposażony został całkowicie w nowy sprzęt i pomoce naukowe o łącznej wartości ok. 300000 zł. W ciągu roku wymieniono także sprzęt w budynku nr 2, wycofując meble przestarzałe i całkowicie zniszczone. Starania szkoły o powiększenie wyposażenia zostały zrealizowane. Kuratorium przydzieliło nieodpłatnie pianino "Calisia" o wartości 19.300 zł, telewizor " Opal" o wartości 13000 zł, aparat filmowy o wartości 8000 zł. Szkoła posiadała także magnetofon " Keladie", przydzielony w latach ubiegłych (podczas "Święta Pieśni" w Szamotułach) w nagrodę za wysoki poziom artystyczny tutejszego zespołu szkolnego. Wyposażono także pracownie i gabinety klas pierwszych, fizyki, biologii, zajęć technicznych, geografii - poprzez zakup nowych pomocy naukowych. Zakupiono także zasłony do okien w klasach, kwiaty doniczkowe, popiersie patronki szkoły, której zorganizowano specjalny kącik w holu szkoły.

Dyrektorzy w powojennej szkole:

p .Stanisław Tobis 1945 - 1966

p. mgr Mieczysław Drzymała 1966- 1975

p. mgr Radosława Dolata 1975 - 1978

p. mgr Mieczysław Drzymała 1978 - 1984

p. mgr Janina Łuczak 1984 - 2003

p. mgr Andrzej Pawłowski 2003 - 2008

p. mgr Mariusz Pielucha 2008 -